Bugün birçok insan, ceplerimizde taşıdığımız etkileşimli, son derece matematiksel GPS haritaları olmadan kaybolacaktı. Ancak harita yapımı gelenekleri, ilk tüccarlar için güzergahlara, en eski hobi bisikletçileri için topografik kılavuzlara kadar kumda çizilen rotalardan enlem ve boylam normlarının dışında bulunur.
Pusey Kütüphanesi Koridor Galerisi'nde 31 Ocak'a kadar sergilenen bir sergi olan “Nehirler ve Yollar: Oraya Gidme Sanatı”, “Bu enlem ve boylam sistemine bağlı olmayan ancak hala çok etkili olan harita yapma yöntemlerini araştırıyor. ”Dedi Küratör Molly Taylor-Polesey, Sanat Harita Kütüphanecisi. Taylor-Polesey, bu sıradışı haritaların bize buradan oraya nasıl gelmeyi düşündüğümüzü anlatabilecekleri hakkında Gazete ile konuştu. Bu görüşme uzunluk ve netlik için düzenlendi.
Bir ızgara sistemine güvenmeyen haritalara odaklanmanız için size ilham veren nedir?
Google haritalarınızda olanlar gibi dijital yol bulmayı engelleyen Batılı bir matematik haritalama geleneği var. Bunu söylemenin diğer yolları, bir noktayı ölçebileceğiniz dünyaya hayali bir ızgara yerleştirme fikrini ortaya çıkaran eski Yunan matematikçisinden Kartezyen, evrensel veya ptolemaik haritalardır.
Molly Taylor-Polesey, Harita Kütüphanecisi Harita Kütüphanesi.
Veasey Conway/Sanat Personel Fotoğrafçısı
Ama bu sadece bir tür mesafe ve günlük hayatımda hareket ettiğimde mesafeyi düşündüğüm yol değil. Sanırım, “Tamam, bugün çalışmak için bisiklet edeceğim. Tepeler nerede, tehlikeli kavşaklar nerede? ” Zaman boyunca ve farklı kültürlerde haritalama birçok şekilde dolaşma sorusuna yaklaştı, ancak bu şekilde haritalamayı düşünmeye alıştık.
Evrensel ve tamamen objektif olarak matematikle birlikte gelen doğruluk hakkında bu fikrimiz vardı. Söylemek istedim, bu Olumsuz Amaç. Bu sergideki haritaların çoğu hiperlokaldir ve neyi başarmaya çalıştıklarını anlamak için bağlamlarında görülmeleri gerekir. Küresel dünya görüşüyle ilgilenmedim; Gerçekten harita üreticisi ve harita kullanıcısı arasındaki iletişim ile ilgilidir. Sergiyi seçme sürecinde bulduğum şey, bunu yapmanın güzel bir çeşitlilikti.
Sultan Bello'nun Nijer Nehri'nin kursu haritası, 1826, nehri yanlış temsil ediyor.
Sanat Kütüphanesi'nin izniyle
Hugh Clapperton adlı bir İngiliz kaşif için Sokoto Halifeliğinin Sultanı Muhammed Bello tarafından ilk olarak kumda çizilen 1826'da yayınlanan Nijer Nehri'nin bir haritası var. Bello'nun Avrupalıları bölgeyi daha fazla araştırmasından caydırmak için nehri kasıtlı olarak yanlış temsil ettiğine inanıyorsunuz. Bu bize bu hiperlokal haritalarda nesnel ve nesnellik arasındaki denge hakkında ne anlatıyor?
Harita üreticileri her zaman seçicidir. Bu haritada, Sultan Bello'nun oldukça yakından bildiği bir şey hakkında yanlış bilgi verdiğini biliyoruz. Geri tutmak istediği şeyler hakkında tahmin edebiliriz. Haritalar bilginin kontrolü ile ilgilidir, bu nedenle neyin yararlı ve neyin olmadığı konusunda bir özgüllük vardır.
Ayrıca, harita yapımı tarihinde nesnellik sorununun başka bir şekilde ortaya çıktığını da söyleyeceğim. Belli bir dönemdeki batı haritaları “burada canavarlar var” derdi ve bu “bilmiyoruz ve bilmediğimiz şey tehlikelidir.”
Batı haritalarında 19. yüzyılda bugün süs unsurları olarak ne düşündüğümüzü görmeyi bıraktığınız bir geçiş var. Bunun nedeni, insanların doğayı fethettikleri ve bu kadar korkutucu değil.
Bu sergiyi bir araya getirirken başka hangi temalar ortaya çıktı?
Avrupa haritalarında 17. yüzyıla kadar değil, düşündüğümden çok daha geç yollar ortaya çıkmaya başladı. Avrupalıların bundan önce yol bulmaları için ne kullandıklarını merak ettim ve bunun güzergahlar olduğunu keşfettim. Ortaçağ hac geleneğinden çıktı. Yoldaki yerleri listeleyerek rotayı bir yerden diğerine iletirsiniz. Modern dönemin başlarında, tüccarlar üretim alanlarını pazar şehirlerine bağlayan rotaları gösteren güzergahlar yarattı. Bu haritaların siyasi sınırları yoktu çünkü onlara ihtiyacınız yoktu. Bu, yöneticilerin devlet destekli haritalar yaptığı 17. yüzyılda 100 yıl sonra aldığımızdan farklı bir bakış açısı.
Ayrıca, haritalar sadece yolları belgelemekle kalmaz: bir bakıma yolların kendilerinin gelişimine yol açtılar. 19. yüzyılın sonlarında büyük bir geçişimiz var. İlk kez, Avrupa ve Amerika'da boş zaman faaliyetleri için para ve zamanı olan bir orta sınıf vardı. Aynı zamanda, bisikletler daha güvenli ve kitlesel olarak popüler hale gelir. Kırsal alanların eğlenmek için keyif almaya çalışan birçok yeni kentsel insanınız var. Peki nasıl dolaşacaklarını nasıl biliyorlar? Yol işareti yok. Kırsal bölgeye yapılan geziler için bu moda, katlanabileceğiniz ve cebinize koyabileceğiniz rota haritalarının geliştirilmesine yol açtı. Paris'te yükseklik değişikliği gösteren bir bisiklet rotası haritamız var çünkü ne zaman itmeniz gerektiğini bilmek istiyorsunuz. Benim için çok ilginç çünkü bugün bir GPS navigasyon sistemi gibi bazı özellikleri var, “sola dön” veya “doğrudan ileri”. Bu sadece küçük bir talimat çünkü aynı anda geziniyor ve sürüyorsunuz ve yabancı bilgilerle dikkatini dağıtmak istemiyorsunuz.
20. yüzyılın başlarında Paris yakınlarındaki bisiklet yolları.
Sanat Kütüphanesi'nin izniyle
Hobi bisikletçileri, nerede oldukları veya nerede yardım alabilecekleri hakkında hiçbir bilgi olmadan kendilerini kayıp veya parçalayacaklardı ve yollar neredeyse hepsi asfaltsızdı. Böylece büyük yol savunucuları oldular. İlk modern turizm rehberi olan Connecticut'tan 1888 bisikletçi yol kitabımız var. Amerikan Wheelmen Ligi tarafından yapıldı ve yolları işaretlemek ve bunları sistemleştirmek için bir kampanyaları vardı. Hükümet ve yayınları aracılığıyla bu tür bir savunuculuk çalışması, kısa bir süre sonra demokratikleşen otomobil dernekleri tarafından kopyalanır. AAA, Amerikan Otomobil Derneği gibi kuruluşlar, 1920'lerden itibaren aynı savunuculuk yöntemlerini üstlendi. İlk sürücülerin Amerikan kırsalında seyahat etmek için pasif yolları vardı, iyi yollar bisiklet hareketi sayesinde büyük ölçüde oldu.
Bir ziyaretçi, “Nehirler ve Yollar: Oraya Gitme Sanatı” turu sırasında bir haritayı inceliyor.
Veasey Conway/Sanat Personel Fotoğrafçısı
Pusey Kütüphanesi Koridor Galerisi'nde 31 Ocak'a kadar sergilenen bir sergi olan “Nehirler ve Yollar: Oraya Gidme Sanatı”, “Bu enlem ve boylam sistemine bağlı olmayan ancak hala çok etkili olan harita yapma yöntemlerini araştırıyor. ”Dedi Küratör Molly Taylor-Polesey, Sanat Harita Kütüphanecisi. Taylor-Polesey, bu sıradışı haritaların bize buradan oraya nasıl gelmeyi düşündüğümüzü anlatabilecekleri hakkında Gazete ile konuştu. Bu görüşme uzunluk ve netlik için düzenlendi.
Bir ızgara sistemine güvenmeyen haritalara odaklanmanız için size ilham veren nedir?
Google haritalarınızda olanlar gibi dijital yol bulmayı engelleyen Batılı bir matematik haritalama geleneği var. Bunu söylemenin diğer yolları, bir noktayı ölçebileceğiniz dünyaya hayali bir ızgara yerleştirme fikrini ortaya çıkaran eski Yunan matematikçisinden Kartezyen, evrensel veya ptolemaik haritalardır.
Molly Taylor-Polesey, Harita Kütüphanecisi Harita Kütüphanesi.
Veasey Conway/Sanat Personel Fotoğrafçısı
Ama bu sadece bir tür mesafe ve günlük hayatımda hareket ettiğimde mesafeyi düşündüğüm yol değil. Sanırım, “Tamam, bugün çalışmak için bisiklet edeceğim. Tepeler nerede, tehlikeli kavşaklar nerede? ” Zaman boyunca ve farklı kültürlerde haritalama birçok şekilde dolaşma sorusuna yaklaştı, ancak bu şekilde haritalamayı düşünmeye alıştık.
Evrensel ve tamamen objektif olarak matematikle birlikte gelen doğruluk hakkında bu fikrimiz vardı. Söylemek istedim, bu Olumsuz Amaç. Bu sergideki haritaların çoğu hiperlokaldir ve neyi başarmaya çalıştıklarını anlamak için bağlamlarında görülmeleri gerekir. Küresel dünya görüşüyle ilgilenmedim; Gerçekten harita üreticisi ve harita kullanıcısı arasındaki iletişim ile ilgilidir. Sergiyi seçme sürecinde bulduğum şey, bunu yapmanın güzel bir çeşitlilikti.
Sultan Bello'nun Nijer Nehri'nin kursu haritası, 1826, nehri yanlış temsil ediyor.
Sanat Kütüphanesi'nin izniyle
Hugh Clapperton adlı bir İngiliz kaşif için Sokoto Halifeliğinin Sultanı Muhammed Bello tarafından ilk olarak kumda çizilen 1826'da yayınlanan Nijer Nehri'nin bir haritası var. Bello'nun Avrupalıları bölgeyi daha fazla araştırmasından caydırmak için nehri kasıtlı olarak yanlış temsil ettiğine inanıyorsunuz. Bu bize bu hiperlokal haritalarda nesnel ve nesnellik arasındaki denge hakkında ne anlatıyor?
Harita üreticileri her zaman seçicidir. Bu haritada, Sultan Bello'nun oldukça yakından bildiği bir şey hakkında yanlış bilgi verdiğini biliyoruz. Geri tutmak istediği şeyler hakkında tahmin edebiliriz. Haritalar bilginin kontrolü ile ilgilidir, bu nedenle neyin yararlı ve neyin olmadığı konusunda bir özgüllük vardır.
Ayrıca, harita yapımı tarihinde nesnellik sorununun başka bir şekilde ortaya çıktığını da söyleyeceğim. Belli bir dönemdeki batı haritaları “burada canavarlar var” derdi ve bu “bilmiyoruz ve bilmediğimiz şey tehlikelidir.”
Batı haritalarında 19. yüzyılda bugün süs unsurları olarak ne düşündüğümüzü görmeyi bıraktığınız bir geçiş var. Bunun nedeni, insanların doğayı fethettikleri ve bu kadar korkutucu değil.
Bu sergiyi bir araya getirirken başka hangi temalar ortaya çıktı?
Avrupa haritalarında 17. yüzyıla kadar değil, düşündüğümden çok daha geç yollar ortaya çıkmaya başladı. Avrupalıların bundan önce yol bulmaları için ne kullandıklarını merak ettim ve bunun güzergahlar olduğunu keşfettim. Ortaçağ hac geleneğinden çıktı. Yoldaki yerleri listeleyerek rotayı bir yerden diğerine iletirsiniz. Modern dönemin başlarında, tüccarlar üretim alanlarını pazar şehirlerine bağlayan rotaları gösteren güzergahlar yarattı. Bu haritaların siyasi sınırları yoktu çünkü onlara ihtiyacınız yoktu. Bu, yöneticilerin devlet destekli haritalar yaptığı 17. yüzyılda 100 yıl sonra aldığımızdan farklı bir bakış açısı.
Ayrıca, haritalar sadece yolları belgelemekle kalmaz: bir bakıma yolların kendilerinin gelişimine yol açtılar. 19. yüzyılın sonlarında büyük bir geçişimiz var. İlk kez, Avrupa ve Amerika'da boş zaman faaliyetleri için para ve zamanı olan bir orta sınıf vardı. Aynı zamanda, bisikletler daha güvenli ve kitlesel olarak popüler hale gelir. Kırsal alanların eğlenmek için keyif almaya çalışan birçok yeni kentsel insanınız var. Peki nasıl dolaşacaklarını nasıl biliyorlar? Yol işareti yok. Kırsal bölgeye yapılan geziler için bu moda, katlanabileceğiniz ve cebinize koyabileceğiniz rota haritalarının geliştirilmesine yol açtı. Paris'te yükseklik değişikliği gösteren bir bisiklet rotası haritamız var çünkü ne zaman itmeniz gerektiğini bilmek istiyorsunuz. Benim için çok ilginç çünkü bugün bir GPS navigasyon sistemi gibi bazı özellikleri var, “sola dön” veya “doğrudan ileri”. Bu sadece küçük bir talimat çünkü aynı anda geziniyor ve sürüyorsunuz ve yabancı bilgilerle dikkatini dağıtmak istemiyorsunuz.
20. yüzyılın başlarında Paris yakınlarındaki bisiklet yolları.
Sanat Kütüphanesi'nin izniyle
Hobi bisikletçileri, nerede oldukları veya nerede yardım alabilecekleri hakkında hiçbir bilgi olmadan kendilerini kayıp veya parçalayacaklardı ve yollar neredeyse hepsi asfaltsızdı. Böylece büyük yol savunucuları oldular. İlk modern turizm rehberi olan Connecticut'tan 1888 bisikletçi yol kitabımız var. Amerikan Wheelmen Ligi tarafından yapıldı ve yolları işaretlemek ve bunları sistemleştirmek için bir kampanyaları vardı. Hükümet ve yayınları aracılığıyla bu tür bir savunuculuk çalışması, kısa bir süre sonra demokratikleşen otomobil dernekleri tarafından kopyalanır. AAA, Amerikan Otomobil Derneği gibi kuruluşlar, 1920'lerden itibaren aynı savunuculuk yöntemlerini üstlendi. İlk sürücülerin Amerikan kırsalında seyahat etmek için pasif yolları vardı, iyi yollar bisiklet hareketi sayesinde büyük ölçüde oldu.
Bir ziyaretçi, “Nehirler ve Yollar: Oraya Gitme Sanatı” turu sırasında bir haritayı inceliyor.
Veasey Conway/Sanat Personel Fotoğrafçısı